14/42
Bastırılmış anaerkil ve ne yazık ki bunaltıcı koşullar – huzursuz edici bir deprem, ezici bir borç, ölmekte olan eski bir koca, öfkeli bir iş arkadaşı ve oğlunun kız arkadaşı – onu uçurumun kenarına sürükler. Filmin adı “Hamon”dur, kelimenin tam anlamıyla “dalga” anlamına gelen standart bir Japonca kelimedir ve metaforik olarak hepimizin başkaları üzerindeki etkisini tanımlar. Bu, filmde birkaç kez vurgulanır, yönetmenlerin – karı, koca, oğul, vb. – sığ bir gölette durduğu ve bir karakterle başlayan dalgaların diğerlerine ulaşmak için tipik bir dairesel şekilde genişlediği sahnelerde. İnsan ilişkilerinin oldukça ilginç bir görselleştirmesi, ancak insan karakterlerin olduğu bir filmde de kullanılabilirdi. Film, kocasının aniden ortadan kaybolması, babasının ölümü ve uçmakla başa çıkmak zorunda kalan bir Japon ev hanımını konu alıyor. Tek oğlu üniversiteye gitti, sonra Japonya’dan ayrılmadan (tabii Okinawa hariç) olabildiğince uzakta bir kariyer peşinde koştu ve sonra yukarıda belirtilen savurgan oğul kocası olarak geri döndü. Diğer olayların yanı sıra. Filmde iyi bir mizah dozu, çok fazla acı ve yazarın sağır nişanlısıyla ilgili birkaç garip sahne var, yazarın nişanlısını haber vermeden eve getirdiği sahneler. Bence bu filmi izlemeye değerdi, son sahneden önce bile şaşırtıcıydı, ilham vericiydi, ferahlatıcıydı, aslında oldukça harikaydı. Hey!